Ya Sen Miydin :)
Kaçıncı defadır oluyor bilmiyorum ama bir çok defa olduğunu söyleyebilirim; kitap okurken sokaktan at nalının çıkardığı bir sese benzer sesler işitirdim, tak tak tak tak, takatakatak tak tak tak...atın ne işi var bu sokakta acaba fayton mu diye düşünürdüm ve diğer taraftan da merak ederdim bir bakayım diye; ama her defasında üşenir kalkıp bakmazdım öyle merakla kudurur dururdum. Bugün yine aynı sesi işittim evet birebir aynı ses idi. Bu defa kesin bakacağım dedim ve yerimden fırlayıp hızla balkona koştum. İlk olarak hızlı bir şekilde gözlerimi sağa sola çevirip atı aradım diğer tüm her şeyi filtreyle saf dışı bıraktım ancak ortalıkta at yoktu belli süre atı aradıktan sonra zihnim atı aramaktan vazgeçti. Bu defa sesi takip ettim bir de ne göreyim küçük bir kız çocuğu ayaklarından çok daha büyük topuklu terliklerle koşuyor tak tak tak takataka tak :)))
gülme seansı bittikten sonra
etkisini kaybetmiş güneş ve rahatsızlık vermeyecek derecede serin olan hava ile birleşimini bulmuşken biraz daha balkonda kalıp dışarıyı gözlemlemek istedim ve bunu yaptım;
ilk olarak sokaktan aşağıya doğru 15-14 yaşlarında bir kızın çok sert şekilde bisikleti kullandığını gördüm gözden kaybolana kadar onu izledim bir erkekten daha iyi kullanıyordu hayret ettim vay be! erkek gibi kız dedim.....
sonra karşıdan gelen bir adama takıldı gözlerim, cansız bir kütlenin yer değiştirme hareketine benzettim yürüyüşünü, iyice odaklandım, o an zihnimden insan denilen varlığın serüveni geçiyordu, ben geçiyordum, sen geçiyordun, o geçiyordu varlığımızı düşünüyordum. Dışarıdan bakıldığında sadece bir kütle iken varlığımız, içimizde neler neler geçiyordu oysaki; adam halen yürüyordu hiçbir şeyden habersiz.... tam hizama gelince fiziksel özellikleri iyice gözüme çarptı. Dizlerine yeteri kadar kuvvet uygulamak için kalçaları arkaya doğru hamile bir kadının karın şekli gibi bir şekil oluşturmuştu. Dizleri bir yay gibi büklüm büklüm olmuş ve kafasının tam ortasında göl şeklinde bir dazlaklık oluşmuştu. Elinde tesbih ileriye doğru bakarak yürümeye devam ediyordu, benim düşünce dünyamda insana dair bunlar oluşurken acaba o neler düşünüyordu o an!......
sonra 18-20 yaşlarında bir genç kız dikkatimi kendine toplamayı başarmıştı, saçları yeni bakımdan çıkmış gibiydi hani bir tabir vardır "çakma sarışın" diye ona uyan saçlar boyanmış sarı ve siyah karışmış güzel bir görüntü oluşturmuştu bu havalı saçlar her adımda hafif esen rüzgarın da gayretiyle kalkıp kalkıp iniyordu aynı bir aslanın yelesi gibi, gözünde gözlük, kolunda çanta ve sade bir giyimle bütününde ilgi uyandırabilecek bir görüntü oluşturuyordu, acaba bu kızın kalbi kimin için atıyordu....
ve onu da bıraktım...
yeni hedefim başındaki takkeden ve yüz şemasından Uygur Türk'ü olarak kabul ettiğim bir adam, karısı ve çocuğu idi. Anladığım kadarıyla bir pazar dönüşüydü adamın bir elinde içinde sebze olan poşetler diğer elinde oğlan çocuğunun minik eli ve arkasında kapalı hanımı sokaktan yukarıya doğru belli bir hızla atan adımlarla yürüyorlardı.... acaba bunlardan hangisi önce ölecekti kim, kimin acısını çekecekti oysa şuan hep birliktelerdi yarın onları neler bekliyordu, kim bilebilirdi ki?...
.... kaldırım kenarına park edilmeye çalışılan otomobilin sesi ve görüntüsü beni bu düşüncelerden aldı...
.....
sonra düşündüklerimi düşünmeye başladım; aslında hepsi de sıradan şeylerdi ama zaten hayat da bu değil miydi? Sıradan değil miydi?....Bir ömür sıradan şeylerle dolu değil miydi?......
·
10 views
Bazen ben de gözlemlerim insanları, bazen de evleri, çok farklı bir duygu. İçi yıkık dökük olup da musmutlu dolaşanları hep merak etmişimdir. Evlerin yapılışlarını merak etmişimdir. Ama hayatın sıradan olduğunu hiç düşünmüyorum, her çatının altında, her pencerenin arkasında, her sokakta aklımızın alamayacağı kadar çok farklı yaşamlar var, çok çok farklı...😇
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Betimlemeler güzel olmuş :) 1984 romanını anımsattı nedense...
Bu yorum görüntülenemiyor
Okudum ve ayrıntılar hoştu.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.