Okuduğum ilk piyes oldu. Aslında piyes olduğu için elim gitmiyordu okumaya. Sevdiğim biri tavsiye edince bir bakayım dedim. Aman Allahım. Keşke çok çok önce okusaymışım. Kitabı okurken ister istemez kendimi Hüsrev'le (baş karakter) özdeşleştirdim. Hüsrev deliliğin kıyısında gezindikçe içim ürperdi. Kitabı yaklaşık 4 ay önce okumama rağmen hala aynı hislerle bakıyorum sayfalarına. Necip Fazıl'a olan hayranlığım iyice arttı. Kitabı bitirdiğimde arka sayfasına şöyle bir not düşmüşüm: "Kitabı saatler içinde bitirdim. Gece kabus. Kitap müthiş tesirli. 'Aptal muharrir!Ölüme ilaç ölümdür.' 29.03.18 "
