Gönderi

Basit şeylerde bütün insanlar yan yanadır, müşterek, hazin ve değersiz; iyi bir pazarda insanın bini bir para. Çıplaklığın birliğinde, yoksul insan, papaz, şair ve siyasetçiyle kardeştir. En heybetli kişinin başından sarığını alın; sofu papazın siyah cüppesini çekin; mağrur kalpten güveni alın; kibirli ruhtan teselliyi, geriye ne kalır? Bir inilti, bir kaşıntı, bir horlama, bir burun çekiş, bir sızlanma; keçi gibi zıplama, bir osuruk ve bir papağanın saçma söylevi. İnsan nerede? Kıyafetlerinden sıyrılınca akranlarının üzerinde, üstün bir yaratık mı olacak? Paralarını şıngırdatınca küçük bir Tanrı mı olacak? Sırtının genişliği, kaslarının gücü, başının yüksekliği onu insanlar arasında bir dev yapmaya yeter mi? Küçük bir pire yüzünden yakılan o değil mi? Kültürün nakışlı pullarının altında yatan hüzünlü işler değil mi?
··
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.