Size daha önce saramagonun nasıl da akıcı bir uslubü olduğundan bahseden olmuş muydu? Olmadıysa ben söyleyeyim, bu adamın kitapları ne anlattığından bağımsız olarak son derece akıcı. Örneğin bu kitabı ele alalım, hikayelerden oluşan erken dönem eserlerinden birisi. Kitaptaki birinci hikayenin adı Sandalye. Bu hikaye de bir sandalye nedir, nelerden yapılabilir ama en önemlisi bir sandalye yere düşerken biz neler hissederiz ? Sandalyenin yere düştüğünde ona bakıp bir şeyler düşündüğünüzü düşünün. Çok gereksiz bir konu gibi geliyor ilk başta. Ama okudukça diyorsunuz ki, Saramago sen anlat ben dinleyeyim. İlerleyen hikayelerin hepsi birbirinden garip, birinde arabaların kendi başına çalıştığını bir diğerinde şehirdeki bütün ölüleri bir yere toplamaya çalışan kralın hikayesi anlatılıyor. Kitaba adını veren nesneler ise en garip olanı. Yani nasıl anlatılır bilmiyorum. Burada Saramago bu denli alegorik bir anlatımla hedeflediği bir şey var mıdır bilmiyorum. Varsa da ben alamadım. Ama post-apokaliptik bir dünya portresi çizmiş adeta. Okurken düşünceli bir hal alıyorsunuz ister istemez. Ve ardı ardına çevirdiğiniz sayfaların sonlarına yaklaştığınızda bütün umutlar tükenmiş, artık ne olacağını nasıl hayatta kalınacağını ve bunun için neler yapılabileceğini düşünüyorsunuz. Tabi tüm bu düşünceler hikayenin sonunda saman alevi gibi havaya karışıyor ve siz de öylece kalakalıyorsunuz. İşte böyle bir kitap Ölümlü Nesneler. Okumak isterseniz okuyacağınız en garip kitaplardan birisi olacağına emin olabilirsiniz. Kimilerine de çok saçma gelecektir belki ama fiction türünde değerlendirilirse daha insaflı yorumların yapılabileceğini düşünüyorum. Şimdiden iyi okumalar dilerim.

Ölümlü NesnelerJosé Saramago · Kırmızı Kedi Yayınevi · 20151,835 okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Göksel Göktürk