Gönderi

Çıkabiliyor. İnanamıyorsun. O kadar düşük bi oran var ki. Şaşırıyorsun. Boşluğa bakıp dalıyorsun. Açılıyor göz kapakların. Gözlerin kocaman oluyor. Sonra bir anda kendine geliyorsun. Bilincin tam yerine gelene kadar sanki uykudan uyanıyor gibi oluyorsun. Tekrar aklına geliyor . Çıkabiliyor diyorsun. Senin gibi düşünen olabiliyor. Tam anlamıyla tanımamış olsan bile, çoğunlağa yakını sana uyan birini bulabildim diyebiliyorsun. Piyango çıkmış gibi oluyorsun. Yine yeniden inanamıyorsun. O şansı yakalamışsınya tuhafına gidiyor her saniye ve yaşadıkların. Zaman geçer ve farklılık gösterir diye yaşama yayıyorsun ve bekliyorsun. O düşüncelerin doğruluğunu görmeyi zamanın akıp gitmesine yeğliyorsun ve bu içsel, yargısal düşüncelerin bitiveriyor. Sonunda yaşama dönüp nefes aldığının farkına varıyorsun.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.