Henüz uzaktan gördüğümde hissettim. Orası senindi. Senin evindi. Canımın en içi Sait.. Sait Faik Abasıyanık.. Görkemli değil ama zarafet timsali. Büyük değil ama ruhu görkemli. Çiçek gibi bir evdi. Daha adımımı atar atmaz girişte karşıladın beni, otıruyordun. Her zamanki gibi fazlaca düşünceli ve yüzünün çizgilerine oturmuş bir hüzünle bir yere mıhlamıştın bakışlarını ki içimden sarılmak geldi. Girişte senin oturduğun, havasını soluduğun oturma odası.. Senin dokunduğun eşyalar. Hepsinde sen, senin ilmek ilmek dokuduğun öykülerin. İkinci kata çıktığımda biliyordum, üzüleceğim. Sanki bir kez daha gitmiş olacaksın. Sanki ben her şeyi kabul etmek zorunda kalacakmışım gibi. Odana girdim, solda yatağın ve yanında bir ayna. Hemen pencere önünde çalışma masan ki görünce kalbim acıdı. Senin yerindi orası, olman gereken yer. Kitapların, öykülerin açık. Hepsi sen biraz önce bırakmışsın gibi. Çok hüzünlü değil mi artık senin var olmayışın ? Bir daha hiç olmayacak oluşun.. Kitaplarını seyrettim uzun uzun. Sonra aynaya baktım. Her sabah yüzünü seyrettiğin o aynada kendi aksimi gördüğümü anladım sen yoktun. Artık sararmaya yüz tutmuş pijamanda, bir daha giymeyeceğin ayakkabılarında, kayık gezintilerinin ve o meşhur fotoğrafında hep başında olan şapkanda, her birini özenle yerleştirdiğin ama artık dokunmadığın kitaplığında,anladım ki sen gitmiştin. O an anladım bu gezinin aslında ne kadar sancılı ne kadar da yaslı olduğunu. Yitirdim sandım. Sonra yeniden buldum seni evin her bir köşesine sinmiş şiirsel havanla.. Çatı katında sana yazdığım mektupta buldum seni. Seninle aynı manzaraya bakarak sana seni yazmak. Ne kadar da tarifsiz bir mutluluk ve keder.. Ellerim titredi, kelimelerim tükendi. Bu yokluğunun acısı ve varlığının heyecanıydı galiba. Çok zorlandım, çok üzüldüm ama o mektubu bıraktım sana. Daha ümitli bir yerde olduğunu hayal ederek. Seni soludum sevgili Sait. Ben o evde senin öykülerini soludum. Özledim, Sevdim. Anladım. İyi ki varsın güzel adalı. İyi ki varsın Burgaz’ın en masum çocuğu. Senin yerine martılarını sevdim. Senin yerine de sevdim. Senin yerine de..
Yazdığın her bir satırı solumanın huzurunu, bir yazarı ağabeyin gibi içselleştirebilmenin gururunu bana yaşattığın için bin teşekkür.. Öykülerinle ve öykülerinde var olacaksın daima.
Bu sevgiyi sen var ettin sen sağ ol..
Dipnot: Burgazadada bulunan Saİt Faik evi ücretsiz ziyarete açık olup insana huzur vermesiyle ünlüdür. Dilerseniz kitaplarını ve anı türü eşyaları satın alabilir ve benim gibi bu anı ölümsüzleştirebilirsiniz. Bunun yanında en üst kat mektup odasında ona içinizi dökebilir, mektup yazıp bırakabilir ve bu şairane havayı tamamen ciğerinize çekebilirsiniz.
“Dünyayı güzellik kurtaracak. Bir insanı sevmekle başlayacak her şey.”
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.