Hatche: "Parmaklarıyla buğulu camı silmeye çalışıyordu, peçete uzattım hafif bir gülümsemeyle, şaşkın bir bakışla aldı peçeteyi sadece kendi görebileceği kadar yerin buğusunu sildi camdan oysa ki biraz daha geniş silse bende bakacağım dışarı da yağan yağmura... Kafamı bir o yana bir bu yana oynatarak bakmaya çalışıyorum camdan ama tek görebildiğim...

"Parmaklarıyla buğulu camı silmeye çalışıyordu, peçete uzattım hafif bir gülümsemeyle, şaşkın bir bakışla aldı peçeteyi sadece kendi görebileceği kadar yerin buğusunu sildi camdan oysa ki biraz daha geniş silse bende bakacağım dışarı da yağan yağmura... Kafamı bir o yana bir bu yana oynatarak bakmaya çalışıyorum camdan ama tek görebildiğim kendi yüzü, yağmur damlarıyla süslü bir aynadan sanki upuzun kirpiklerini, sert bakan alnını ona inat kocaman gülümsemesi olan dudaklarını... Yağan yağmur muydu bana camdan baktıran yoksa rengini seçemediğim gözleri mi?.. Daha bakacaktım oysa, kaybolmaya başladı gözleri, gülümseyen dudakları. Bir anda karardı cam yeniden, kendime geldim yine parmaklarıyla silmeye çalışıyordu buğulanan camı, hemen elim çantama gitti ve bir peçete daha uzattım bu sefer bakışı şaşkın değildi, mutlu bakmıştı, üstelik peçeteyi alırken sert alnı yumuşamış gülümseyen dudaklarına eşlik etmişti. Yine sildi buğuyu, bu sefer daha geniş sildi şimdi hem yağan yağmur hem tüm çehresi aynamda... O ara gözüm ellerine kaydı, ıpıslak olmuş peçeyi sımsıkı tutuyordu ellerinde... Gözlerimi oradan alıp, yeniden damlalı aynama getirdim. Ellerini yanaklarına dayamış, cama vuran her damlaya göz kırparcasına seyrediyordu yağmuru, farkında olmadan ben de onu... Bir anda görüntü yeniden karardı ben de uyanıverdim elim istemsiz çantama gitti ama bu sefer uzatamadım peçeteyi, baktım hala elinde verdiğim peçete... Yüzünde kocaman bir gülümseme 'Pardon nereliydin sen?' Öyle şaşırdım ki sandım camdan yağmuru değil de onu seyrettiğimi anladı. Cevap verdim ona, sonra çekinerek 'Sen nerelisin?' diye sordum, cevap verdi... Sonra başımı çevirdim ve o da başını yeniden çevirip bıraktı cama..." ... Peçete hala elimde ve nefesimin buğusu gözlerimi kapattığı an camı genişçe siliyorum. Gördüğüm, düşündüğüm kendi gözlerim mi yoksa onun gözleri mi bilemeden devam ediyorum yolculuğuma saatime bakıyorum epeyce geçmiş vakit eve olsam şimdiye çoktan uyumuştum, yolculuk uyutmuyor insanı... O da şimdi yolcudur, onunda elinde peçete nefesinin buğusunu siliyor mudur pencereden... Gelecek midir aklına sadece adını öğrenebilmek için günlerce umutla beklediğim, her yağmur yağdığında o yağmur damlalarının gözleriyle buluştuğu buğulu cam...

··

4 görüntüleme