Sükûnet: "Deneme / Para gerçekten mutlu mu eder ?": Deneme / Para gerçekten mutlu mu eder ? Astor Piazzolla–Oblivion - youtube.com/watch?v=oB-RS00... Bazen bu konu tartışma konusuda oluyor ara/kenar. Esasın da her şey o kadar basit ki, her şey parayı yönetmek /yönetilmek, mesele de bu kadar açık aslında, zor olanı başarmayı mı seviyoruz yoksa zor olan şey/olay bizemi basit geliyor muamma. Allah-u Teala diyor ki;...

Astor Piazzolla–Oblivion - youtube.com/watch?v=oB-RS00... Bazen bu konu tartışma konusuda oluyor ara/kenar. Esasın da her şey o kadar basit ki, her şey parayı yönetmek /yönetilmek, mesele de bu kadar açık aslında, zor olanı başarmayı mı seviyoruz yoksa zor olan şey/olay bizemi basit geliyor muamma. Allah-u Teala diyor ki; Öylesine ki mal yığar ve onu sayar durur. Meşguliyetimiz para olduğu icin veya para bizi esasinda meşgul ettiği ve esir aldığı için biraz mutsuz olabilirmiyiz sizce. Düşünse insanoğlu dışarıda olmasına rağmen esir olduğunu, biraz olsun esaretten kurtulabilmenin ne kadar kolay olabildiğini her şey belki daha kolay olabilirdi. "Esir olan insan ile, özgür olan bir insan hiç bir olabilir mi?" Elimiz de ki parayı hiç paylaşırıyız? Öyle ya biz kazandık, bir de haknetmeyenle mi paylaşacağım. Peki paylaşsan ne olur ? Paran mi eksilir? Ya çoğalıyorsa? Eski günlerimize dönüp bir bakalım mı? Ne kadar samimi arkadaşlarımız belki de hiç olmazsa bir tane dostumuz vardır değil mi? Acaba şuan kac arkadaşımız var veyahut kac dostumuz? Neden insanlardan kaçıyoruz? Paramız var değil mi ? Etrafımız da bizi yemek isteyen, paramıza bizden daha çok sahip olmak isteyen... Bir çekiliş yapilıyor ve bu size 50 milyon lira gibi güzel bir para sağlıyor. "Ohoo bir ömür ölene kadar yeter, hatta öyle ki sülaleme bile yeter." Oysa ki bırakın sülaleyi aile yi dağıtmasını bile söylemek istemiyorum, ona bile yetmiyor. Haram para ya da değil, beni de pek ilgilendiren tarafı değil. Kolay bulunan para kolay da kaybedilir, kolay bulunan sevgiler gibi. Sevgiler de öyle değilmidir? Biri ile tanişıyorsunuz sonra bir bakmışsınız ki iki ezeli kanli düşman. Diyeceksiniz ki; ne alakası var şimdi parayla. Bilmem belki bir anlam çıkartan birileri bulunur değil mi? Şimdi o zengin oldum diyerek göbek atan milyarderlerimiz ya tanıdığı bir kahvehane de tütün satiyor, ya geceleri bank köşelerinde yatıyor elinde boya sandığı baş ucunda varsa eskiden kalan dolabın da ceketi. Siz hiç kensinizle konuşurmusunuz öyle sessizce bir şeyler karalarken yada karalamaya ara verdiğiniz de belki de cümleye nasıl devam etme konusunda, bazen de unuttuğumuz konuyu nasıl hatırlarız diye karadığınız. Bende tam olarak şuan bunu yapıyorum. Ve aklıma anlatacaklarım geldi... Türk filmlerini severmisiniz diye sormayacağım tabiki ama orada esasın da çok güzel mesajlar vardır da biz görmek istemeyiz. Hep bir gercek vardır filimler de, diziler de, okuduğumuz kitaplar da. Bir Ferdi Tayfur filmi vardır mesela. Yada İbrahim Tatlıses. Neler olur, sarkıcı olurlar sevdiklerine ne olur bilmem ama ben bu hikayenin de tam da para tarafından bahsedeceğim. Parayı buldukça fakir mi oluyorlar nedir! Sizce de öyle değil mi? Şarkıcı gercekten de fakir kalır, herkes bir yerlerden pofpoflarken kimse sormaz ki senin bir derdin var mı. O koşuşturmalar da para hırsı mutlu etmediği gibi mutsuz ettiği ve de yalnız bırakır insanı, hemen bir eski dosta sarılıverir tüm tertemiz kalbi ile sığınır eski dostlar... Esasın da neydi mutluluk, para ihtiyacları alacak bir miktar cep şişkinliğinden başka ne işe yarayabilir ki. Mutlu etmediği kesin. Eğer ihtiyaçlarınız doğrultusunda yetecek parayı buluyorsanız bence fazlasını aramanın hiç bir mantığı da yok aslında. İşin bir de kötü yanına bakmak lazım, o kadar paranın kaçı helal acaba. Kaç işçiden kırptınız? On beş elemanız varken, erzaklar ikramiyeler havada uçuşurken bunsayı yetmiş, yüz, iki yüzlere çıkınca aldığımız emanetin kaçından vaz geçmeye yada kaçını hibe etmekten vaz geçtik ne kadarı bizim, ne kadarını hesap gününe götüreceğiz. Acaba gercekten Cennet para ile mi satın alınıyor. Herkes biliyor ki cennet parayla satın alinmıyor ama cehennem oldukça parayı sevenlerden yana... Kaç kişiye borcumuz var. Hiç oturup düşündük mü kaç kişiyi unuttuk yada kac kişiyi aman bu ay da beklesin ölmez ya. Ya parayı vermeden ondan aldığınız emaneti ona verilen emanetten önce alırlarsa. Hep bir suçluluk duygusu var, borç alipta verememek, karşı tarafa hep bir eziklik hissi. Öyle ki borcumuz var diye yolumuzu değiştirir; evin, işin yolunu uzatır dururuz. Ya görürde laf ederse!. "Ayağını yorganına göre uzat.", "Akılsız başın derdini ayaklar çekermiş..." Nede haklı, yerli atasözlerimiz var esasında. Tam da yerli yerine oturuveriyor, hiç bir yere kacamaksızın. Hep bir esir olma, paranın insani nasıl esareti altına aldığı, paranın insanları özgür kılması ya da mutlu etmesi gibi bir niyetinin oldmadığını da açık, net, belirgin bir şekilde gördük. Paraya ihtiyaç var ama ona muhtaç kalmakla onu kullanmak arasında da dağlar kadar farķ ilduğu aşîkâr. Para size emanet edilen, insanlar ile paylaştığınızda ve de ihtiyaç doğrultusunda harcadığınızda sizi asla esir edemez. Tabi bir de cimrilik var. Asla ve asla o para sizden başka birisine ait olamaz. Kendisini öyle çok seversiniz ki size, kendini harcatmaz. Ne kimse ile paylaştırır, ne de koklatır. Sevgilim diye bakar olursunuz paraya, evlatlarınıza hatta yastığa baş koyduğunuz eşinize bile çok görürsünüz, esasında değeri beş para etmez o kağıt parçasının... Hiç çay ocaginda masanıza yer olmadığı için birisini buyur ettiniz mi? Peki ona içtiği çayın ücretini siz ödeseniz "Benden olsun abi estağfurullah bir çayın lafımı olur." İnsan 1 liralik ikramdan bu kadar mutlu olabiliyorsa eğer(söz konusu bir işe yaramak) elinizde ki parayı mantıklı bir şekilde insanlarla harcamak kim bilir ne kadar mutlu ediyordur, bir öğrenciye burs mesela. Veya yetimhane de ki çocuklarin size olabilecek, sizi sarsmayacak bir yardım şekli her zaman vardır. Veyahut komşunuzun bir açığını fark ettirmeden, size emanet olan mülk ile bir nebze olsun rahatlatabilmek... Kadim TATAROĞLU

··

39 görüntüleme