insan en çok sabahları arar sevdiği kadını
diyor birisi,katılıyorum o sabahlara
öğleler kaba yaşanır,kalındır
akşamüstleri ince hüzünlü
...çiçekler alınıp verilebilir
sabahtır yalnızlık
nasıl sabah nasıl yalnızlık
ve şiirsel hiçbir yanı yok sanılır
var mıdır,vardır
vardır,ama çiçeklerle değil
kendi başına
zımpara taşı gibi