Ben kafasız Platon'um. Bana artık böyle sesleniyorlar. Biraz hak vermek lazım belki de. Size her zaman kendinizi bilmeniz gerektiğini öğrettim. Ben de bu yüzden kendi içime baktım ve her zaman haklı olmadığımın farkına vardım. Hatalar yapıyorum. Hakikate doğru tökezleyerek gidiyorum. Bakın. İşte takılıp tökezlediğim taşlardan biri. Yine de benim gibi taş kafalı değil. Etrafa saçılmış taşlardan biri değil. Akıllı bir taş. Yanlarına kazınmış işaretleri görüyor musunuz? Eski insanlar bunun gibi taşlara zar derdi. Bunu gelirken yanımda getirdim -nereden olduğunu biliyorsunuz. Atalarımızın yaptığı gibi yapalım mı? Taşı atın. Şimdi tekrar atın. Neden farklı yanların üstte kaldığını bana söyleyebilecek olanınız var mı? Üçüncü atışta hangi yanının gizli kalacağını öngörebilen var mı? Elbette yok. İşte bu yüzden tökezliyorum. İşte bu yüzden
durup düşünüyorum. Diyelim ki yüz, hatta bin atıştan sonra bile hangi tarafın üstte kalacağından emin olamıyoruz. Bu endişenin bizim kendi hayatlarımızı etkilemeye başlayacağından şüphe edebilir miyiz? Bu küçük taş her seferinde ayağımızı çelecekken, insana ait kesinlikten neden bahsederiz? Belki yine kafasızlık ediyorumdur. Belki de etmiyorumdur.
··
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.