Kendi kafamın içine hapsolmuş duvarları set yapmış hapishanemdeyim. Suç mu? Kendi dünyamda salata yapmayı suç ilan ettim. Salatalık doğramak ağırlaştırıcı bir nedenken eklediğiniz baharatlar hakimin takdirine göre indirim sebebi teşkil edebiliyor. Yargılamalarım sonucu mahkum oldum. Cezamı çekiyorum. Annem diyor ki çık odandan olmaz anne cezalıyım. Kanunlara karşı gelemem. Diyor ya o en sevdiğin yönetmenin en son izlediğim filminde "Sevgilim dünyamız çok sıkıcı. Dünyamız kesin kanunlarla yönetiliyor ve bu dayanılmaz derecede sıkıcı. Yazık ki o kanunlar hiç çiğnenmiyor" işte ben de onlardanım dünyayı dayanılmaz halde sıkıcı yapanlardan. Ne kadar yedin peki henüz belli değil. Daha suçun suç olduğu yeni belli oldu. Cezasını kesinleştiremedim. Bir suskunluk... Annem dayanamıyor soruyor tekrar "Peki suçun ne" "Salata yapmak" Ama ben de yapmıştım. Hşşşt sessiz ol kimse duymasın anneciğim. Hapishaneler sana göre değil. Çok ıstırap çekersin. Senin solmuş yosun renginde gözlerini düşündükçe ıstırabım hafifliyor. Sesinde sonradan öğrenilmiş sert bir Türkçe sezinliyorum. O bir bana iyi geliyor. Bir benim olsun bencilliğine gerek yok. Bir benim. Çayırlardan, meralardan, mağaralardan bahsediyorsun da cezaevlerini neden unutuyorsun? Mesela siz hiç düşündünüz mü şimdiki cezaevlerinden hangileri yakın zamanda müzeye dönüştürülecek? Duvarlardaki çığlıkları bilirsiniz. Çığlıklar ne kadar çoksa ziyaretçileri de o kadar çok olur. Bütün acılardan kazanç elde etmek de ne oluyor? O kadar zeki olabilirim ki bazen ne kadar çok kan o kadar çok...neyse sadece iç çekiyorum. Oyyyy oyyyy oyyyy. Ne kadar çok kansa işte. Parmaklarıma iğneler batırarak istediğim miktarda kan elde edebilirim. Gerekirse başka uzuvlarımı da keserim. Başkasına ne gerek var. Benim kanım içmek için bana yeter. Hepsi salata yüzünden oldu. Pilavın yanına iyi gider diye düşünmüştüm. Annem eline sağlık güzel olmuş der diye düşünmüştüm. Şimdi hapishanedeyim.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.