EV KİRA ŞİİR BİZİM
İkimiz birden sevinemiyoruz,
Gök, kızılken sen
Maviyken bulutlar.
Ahşap çiçekler ekiyorum, hırsımız kurusun
Telaşımı gömüyorum uykuya
ömrümün ikindisi.
Ama şöyle düşün
İkimiz birden üzülebiliyoruz.
Buna da şükür.
İkimiz birden düşünemiyoruz, düşümüz ayrı.
Sen uykudayken ben uyanıyorum
Ellerimde peynir kokusu
ceketimde kağıt mendil unutulmuş,
Çamaşırlar dilsiz, makinalar ruhsuz.
Turum tırak -Nazım’ı okuyan anlasın-
Iki pencere karşı karşıya
iki ayrı kıtada.
Hiç karşılaşamıyoruz.
Ikimiz birden konuşamıyoruz, biliyor musun?
Taş, kağıt, makas
makas kağıt taş.
Hala anlamadıysan
indiğin otobüse biniyorum ben
terkettiğim bayanı seviyorsun.
Ya erkensin ya geç geliyorsun.
Buraya kadar okuyucu
seni kadın sanıyor.
Feministler, bayan lafına takıntılı
hey genç kız, bizi tanımıyorsun.
Ikimiz birden sevişemiyoruz, gülüyor musun?
Ayıp şeyler söylemiyorum
çünkü sevmek işteş bir fiil olunca
kalpleri kararıyor şuursuzların
sözcükleri ifal ettik, tedeka sağ olsun.
Yetmişini geçmiş amcanın
Bir ahretliği vardı,
Çok sevmekli iki ihtiyarın aynı gün aynı yerde
Ölmesi gibi.
İkimiz ayrı ayrı kavuşabiliriz, bu doğru.
Farklı bütünün tamlananları.
Ruhumuz aitlikle müsemma,
sahip olmaktan bahis açılınca
bir kedim bile yok, anlıyor musun?
Kimin yitirdiğisin
kimin gediğinin taşı?
Sahip olduğun tek mülk
boşluğunun çukuru.
İkimiz birden sevilebiliriz ama.
Seni herkes sever,
ben herkesi sevmem.
Senden de benden de çok var
biz’den hiç yok.
Adige BATUR
··
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.