Bu yorum görüntülenemiyor
Anıl çok teşekkür ederim. Keşke daha sık buluşup ‘araya girebileceğimiz’ daha fazla ortam yaratsak kendimize. Senin gibi yaratıcı fikirlere sahip olan ve bunları çok iyi ifade eden okur dostlarımla bu konuları daha derinden konuşmayı çok isterdim. Umarım zamanla bu fırsatı da elde ederiz. Sağlıcakla kal değerli dostum...
1 next answer
Bir psikiyatrist olan Eugenıo Borgna' nın Şu Bizim Kırılganlığımız adlı kitabını okudum yakın zamanda. Orada Rilke' nin arkadaşlarına mektuplarından söz ediyordu. Diyor ki Rilke; Sevinç, anlatılmaz bir şekilde, mutluluktan daha fazladır. Mutluluk kaderdir, sevinci ise insanlar kendi içlerinde filizlendirir. Ve yazar Borgna ekliyor "Sevinç; bizlere belki de, hayatımız, kayıtsızlığın, ilgisizliğin, bencilliğin, saldırganlığın, şiddetin ve de ölümün acımasız dikenleriyle kararsa bile, hayatımızda insan olma durumunda kök salmış anlamı yeniden bulabilme imkanının bulunduğunu söylüyor" diyor. İnsanoğlu belki de sevinçlerinin kıymetini bilse bu kadar mutsuz olmayacak. "Zeki insanlar mutsuzdur" diye bir söylem kabul ettirilmeye çalışılıyor gunümüzde. Böylece insanlar mutsuz oldukça kendilerini zeki zannediyorlar. Oysa aslolan mutluluk değil sevinçtir bence de. Sevinçlerimizi arttırabilsek keşke. Son zamanlarda okuduğum kitapla özdeşleştirdim özenle yazılmış incelemenizi. Fikrimi belirtmek istedim uzun oldu biraz fikrim :) zamaninızı almadim umarim. Kaleminize sağlık...
İlknur Hanım çok teşekkürler. İyiki de yazmışsınız. Açıkçası daha da uzun olsa seve seve okurdum:) Bugün bu inceleme sayesinde çok değerli yorumlar, bakış açıları ve yeni fikirlerle karşılaştım. Sizin yorumunuz da farklı bir bakış açısı daha eklemiş oldu zihnime. Mutluluk olarak tanımladığımız kavramın içinden sevinci ayırmak ve ikisine farklı bir şekilde bakmak bana oldukça tatmin edici geldi. Çünkü böylesine genel bir kavram üzerine ne söylesek eksik kalacaktı. Oysa ki sevincin değerini bilmek aslında hiçbir zaman tam anlamıyla sahip olamayacağımız ‘mutluluğun’ bir şekilde sürekli kıyısında gezinmek anlamına geliyor...
Ayrıca mutluluk sürekli beklentiyi beraberinde getirirken sevinç insanın kendi kendine ulaşıp sahiplenenileceği bir duygu...
Tekrar teşekkür ederim değerli katkınız için. Sağlıcakla kalın...
Necip yine çok güzel yazmışsın. Mutluluk! İnsanoğlunun yegane arayışı belki, farkında olmasa da her zaman. Klişe olacak ama kuşkusuz sağlıktan bağımsız ele almak da mümkün değil her şeyin başında.
Ne demiş Cemal Süreya,
"kim istemez mutlu olmayı
ama mutsuzluğa da var mısın?"
Ne demiş Turgut Uyar,
"Mutsuzluktan söz etmek istiyorum
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun
Sevgim acıyor"
İnsan içinde bulunduğu anı yaşamayı da ihmal ediyor genellikle. Gelecekteki bir mutluluk ihtimali üzerine sevinirken, geçmişteki bir mutsuzluk için de acı çekebiliyor. İkisi de bugüne ait değil ve ne kadar anlamlı oluyor tartışılır. Tabi herkes kendi biliyor ne çektiğini. Kimsenin derdi kimseninkinden büyük değil, herkesin derdi kendine büyük.
Karakter de hayatın temeli, sadece yaşadıklarımızla da ölçülmesi zor, kimileri de hüzünlü oluyor ve açıklaması yok bunun da bazen.
Her şeye rağmen insan ancak kendisi olabildiğinde huzurlu olabiliyor, görünen bu yani. Mutluluğu bıraktığımız yerde aramalıyız sanki, neysek o olduğumuz yerde, çocuksu halimizdeyse eğer orada aramak gibi, çocuklaşmaksa bir bakıma bundan da kaçmamak gibi.
Tersinden bakmayı da bilmiyoruz genellikle, hep bir şey olsun ki gülelim diyoruz, oysa sebepsiz gülmek de mutluluğa kapı açabilir. Tamam bu da çok kolay değil kabul ediyorum.
İlk aklıma gelenler bunlar oldu, senin yazılarını okumak mutlu ediyor :) İnsanın yalandan da olsa, oyuncak niyetine de olsa mutluluğa ihtiyacı var..
Osman çok teşekkürler. Yine klasikleşen yorumlarından birini yapmışsın:)
‘İnsan ancak kendisi olabildiğinde huzurlu olabiliyor.’
Özellikle bu cümlenin altını çizmek istedim. Çünkü bugün günübirlik mutsuzlukların temelinde bunu başaramamak yatıyor bence.
İnsanın kendisi olabilmesinin yolu da kendini tanımaktan geçiyor. Ve bunun için de çaba harcamak gerekiyor. Bence hepsi mümkün...
Katkın için tekrar teşekkür ederim. Selam ve sevgilerimle...
Bu yorum görüntülenemiyor
Kitab incelemeleri kişisel birikimler, duygular aktarılmadan çok eksik kalıyor. Ve bunu bu incelemede bir defa daha anladım.
Çok tskkrler. Elinize sağlık.
Evet mutluluk üzerine çalışmalı ve kafa yormaliyiz. Ama okuduğum ve aklımda kalan bir cümle mutluluk icseldir. Tolstoy un hikayelerinden birinde geçen tarla sürerken İncil okuyan köylü misali.
Sosyal veya psikolojik bulaşma doğru ise hapı yuttuk, sauron gibi her gün tv'de gördüğümüz ne mutsuzluğu, kin ve öfke kusanlar var.
Çok teşekkürler öncelikle... Bir incelemeden ziyade kitap üzerine konuşup tartışmak aslında yapmaya çalıştığımız... Durum böyle olunca, kişisel fikir ve duyguların işin içine girmesi çok doğal...
Evet dediğiniz gibi total mutsuzluk salgınında televizyonların ve sosyal medyanın payı çok büyük. Ben televizyonu tamamen, sosyal medyayı da aktif olarak hayatımdan çıkarttım. Uzun zamandır bu saldırıya maruz kalmıyorum o yüzden. Bunun da hayatımdaki etkisi gayet pozitif.
Selam ve sevgiler...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.