Gördüğümüz en kötü şeylerde dahi bir anlam ve hikmet aramamızı mümkün kılacak bir manevî görüş sahibi olamadığımız sürece, ölüm döşeğimize en kötü şeylerle ve bunları nefsimize en hoş gelecek şekillerde tevil etmek için kurulmuş iç görüşle varacağız. Önceden bilmemizin münkün olmadığı, Kudret Eliyle yapılan işlere karşı hüsn-ü zan beslemeden geçirilen bir hayatın tek neticesi, ümitsizlik ve zavallılık hâlidir.