Kitabımız AR ve AF olarak 2 bölüme ayrılıyor. AR bölümünde bizi büyük bir sürpriz bekliyor. Ancak biraz da Spoiler vererek kalemine aşık olduğum yazarımızın son eserini tanıtmak istiyorum sizlere.
Aziz Veysel isminde bir yazarımız var. Kendisi kalp doktoruyken yaşadığı bir iftira ile hapse girip çıkan sonrasında da sadece kuru ekmek ve su ile hayata tutunmaya çalışan birisi olarak karşımıza çıkıyor. Ayrıca yazdığı yazılarla tekrar ünlenirken bir kişi giriyor gene kitabımıza. (s. 221) Yazarımızın kendisinden asla vazgeçemediği Ali Aşiroğlu! Yanında da Mirza ve Başer Ağabeyimiz. Mirza olmadan olur mu? Benim adamım.
Tabi ne kadar sevsek de eleştiriler de yapacağız. Mesela Cinsellik. Yazar sanki başka birini okuyorum gibi sürekli cinsellik ve cinsel birleşmeden konu açmış. Artık bir yerden sonra midem bulandı ve kendimi okumaya zorlamak zorunda kaldım. Açıkçası bunu da nasıl anlatayım bilmiyorum ama kendisini Din ve İnanç konusunda o kadar büyük açıklama yapan birisi ki; bu sahneleri gördüğümde aynı kişi olup olmadığını düşündüm bir an ve kendimden utandım. Tekrar kitaba göz gezdirip alışmak zor oldu ve son kitabında böyle bir şeyle karşılaşmayı beklemediğim için –daha önce hiç olmamıştı- bir anda çok uzaklaştım.
Af bölümüne geldiğimizde Aziz aslında yazarın vazgeçemediği Ali Aşiroğlu hayatı yaşarken; aynı zamanda Aşiroğlu da başka bir hayatla karşımıza çıkıyor ve yazarımız kendi yaptığı bu karakterden vazgeçemiyordu. Bende yaşadıklarını anlattığı ilk kitabı Hazel ve sonraki kitaplarının etkisinde kalmış biri olarak neler yaşadığını, neleri yazmayıp neleri abarttığını o kadar çok merak ettim ki. Bazen kafam karışmadı değil hani. Gene de kurgu o kadar güzel ki, bir bakıyorum 237 sayfa okumuşum; sonra bir bakıyorum sayfa sayım 502. Bu başka yazarlarda kolay kolay başıma gelen bir durum değil ayrıca.
Tabi beni en çok etkilen kısımsa –bakın ilk defa bunu yazacağım, daha önce hiç 2 kere yazmamıştım- AĞIR SPOİLER İÇERİR, KİTABI OKUMAMAYI DAHİ GÖZE ALABİLMENİZ GEREKİR! Ali Aşiroğlu’nun tüm geçmişinin bu kitapta sayfa 533’de dile getirilmesiydi. Geçmiş kitaplardaki eksik sayfalar olsun, Aziz Veysel’in kim olduğu olsun. Bu Tayfun Şahin varya, bu adam bir film yapsın yahut yeniden kitap yazsın. Çok Tutar. NET.
Final kısmında ise geçmişe dair ne varsa açıklanıyor ki burada beni üzen bir durum oldu. Tayfun Şahin bir daha kitap yazmayacak mı? Açıkçası böyle bir durumla karşılaşmak istemiyorum. Çünkü onun kitabı 250-500 değil; 1000 sayfa da olsa ben ara vermeden okurum. Bu adam çok başka çok.
Böylelikle Tayfun Şahin kitaplarımızı bitirmiş bulunuyoruz. Bir tavsiye vermek haddim varsa bunu şöyle verebilirim sanırım. Ön yargılı olmayın (ben öyleydim) bir kere başlayın, arkası gelecek. Bana güvenin. Kendinize iyi bakın..
