Sorular sorular...
Gökyüzünde iki ayın olduğu bir dünyada yaşamak istediğini söyleyen bir arkadaşım vardı. Doğru açı ile baktığı sürece zaten öyle olduğunu göstermiştim bir akşam, camın önünde otururken. O gün doğumunu çok severdi, bense gün batımını. Oysaki hep karamsar olan o iken pozitif olan bendim. Hep şaşırtmıştır bu durum beni. Her zaman hayatın iyi yönlerini görmeye çalışan ben, günün bitiminde daha bir huzur bulurdum. O ise yeni başlayan her şeyden korkmasına rağmen yeni başlayan günü izlemeye doyamazdı. Hep böyle miydi hayat? Her daim bir denge mi gerek? Birilerinin sevmediği şeyleri bir başkaları severek mi korunuyor dünyanın dengesi? Kendi eksiklerimizi başka şeylerle tamamlayarak mı ayak uyduruyoruz dünyanın dönüşüne? Saatler her dakika zamanı dilimlemeye devam ederken sevdiğimiz/ sevmediğimiz / yaşadığımız kaç tane şeyi kendimiz seçebiliyoruz? Kediler şehrinde hapis kalsak günün birinde, farkında olur muyuz acaba? Gündüzleri yalnızlık, geceleri kediler tarafından yönetilen bir şehir burası; treni kaçırınca bir kez, çıkması mümkün olmayan. İster kediler şehri diyin adına, ister 1Q84; hepimiz sahiden de hiç farkına varmadan 2 ayın olduğu bir dünyada yaşıyor olabilir miyiz acaba? Peki ya iki yürek sahiden birbirine ne kadar bağlı olabilir? Dünyaları bir arada tutabilecek kadar? Ya da dünyaları ayırabilecek kadar?
İki ayın altında geçirdiğim uzun bir maceranın sonunda düşündüğüm bu soruların elbette doğru cevapları yok. Hiç de olmayacak. Her an değişebilen bir gerçeklikte yaşıyoruz. Her şey ‘şimdilik’ var. Bir sonraki an ne olacağını hiç bilemeyeceğiz. Her an sorularla dolu olacak. Bu yüzden 1984 yılında başından geçenleri anlamlandıramayan kahramanımız yaşadığı dünyaya 1Question84 ismini veriyor. Orada olduğunu anlamanın tek yolu ise gökyüzündeki 2 ay. Elbette fantastik bir dünya ile karşı karşıyayız. Hatta siz tam fantastik bir dünyaya girdiğinizi düşünürken aslında hiç tahmin etmediğiniz bambaşka dünyalar ile karşılaşıyorsunuz. Ancak sadece fantastik dünyalardan bahsetmiyor bu uzunca roman. Kendi doğruları, kendi acıları, kendi hüzünleri ve kendi mutlulukları olan birçok karakterimiz var. Her birine bolca yer ayrıldığı için de hak verecek ya da kızacak kadar tanıyabiliyorsunuz.
Kitap bölüm bölüm ilerliyor. Sırayla paralel zamanlardaki olaylar her bölümde farklı bir karakter üzerinden anlatılıyor. Bu da her bölüm sonunda o karakteri delice merak ettiğiniz için okumayı hızlandırıyor bana kalırsa. İstisnasız her bölüm sonunda o karakterin bir sonraki bölümünü merak ederken diğer karaktere geçince onun hakkında daha fazlasını okumak istiyorsunuz. Öylece geçiveriyor bölümler. Yazar merak ettirme konusunda oldukça başarılı. Bol miktarda soru bırakıyor zihninize. Ancak okuyucuya güvenme konusunda bazı eksikleri olduğunu da belirtmeliyim. Merak ettirdiği her sorunun cevabını kendisi veriyor mutlaka. Yerine yeni soru işaretleri bırakmayı ihmal etmeden. Şöyle örnekleyeyim, bir karakteri konuştururken onun özelliklerinden bahsediyor ki belirgin özellikler olduğu için zaten hangi karakter olduğu anlaşılıyor fakat yazar okuyucunun zekasına güvenememiş olacak ki parantez içinde o karakterin ismini veriyor. Çok önemli bir sorun mu? Kitaptan beklentilerinize göre değişir elbette. Bunun dışında, olumsuz olarak söyleyebileceğim bir de gereksiz ayrıntılara boğulması olabilir kitabın. Bir karakterin o gün giydiği kıyafeti bir paragraf boyunca anlatmak gibi. Sonrasında olacak olaylara olan merakınızı perçinlemek için bilerek yapılmış hissi verdi bana. Bu gözünüzü korkutmalı mı? Bilemiyorum fakat bence parça parça değil de bütün olarak düşündüğümde oldukça heyecanlı bir macera idi. O aklımda tek kelimesi kalmayan dış görünüş paragraflarını okuduğuma da değdi. Tabii yolculuk boyunca farklı yerlerde farklı türden hesaplaşmaların peşine düşüyorsunuz. Hangisi sizi daha çok etkiler, okuyup görmek lazım.
