Zaman Çarkı serisi benim gözümde bu güne kadar yazılmış en iyi fantastik serilerden biri.
10 kitap boyunca Rand , Mat ve Perrin'in ayağı çarıklı üç sümüklü köylü çocuğundan şu an geldikleri noktaya kadar ki adım adım büyümelerini , gelişimlerini ve yaşadıklarını, her birinin içindeki çalkantılı denizi okumak ve onlarla bir hissetmek ciddi anlamda keyifliydi.
Ancak serinin genelinde beni delirten öyle bir konu var ki en sonunda dayanamayıp serinin kalanını okumak için ara vermeme neden oldu.
Nynaeve, Egwene ve Elayne üçlüsü
Robert Jordan'ın nasıl bir sosyal hayatı olduğuna dair bilgim yok. Bu üç dişiyi; kadınlara karşı bir nefretten dolayımı ya da onları gözünde çok mu büyüttüğünden yoksa okuyucularını erken yaşta kanser yapmak için mi böyle karakterlerle donattı bilmiyorum ancak bu üçünün bölümlerini okurken şekerim oynuyor tansiyonum çıkıyor. Sanki fantastik kitap karakteri değilde aktif femen üyeleri.
Elayne'i bir nebze anlayabiliyorum , doğduğu günden beri Aslan Tahta oturması için eğitilmiş , şekillendirilmiş bir karakter.Dolayısıyla egosunu ve aldığı saçma kararları hazmedebiliyorum ancak Nynaeve ve Egwene ?
Bu iki karakterin 10 kitap boyunca ne bir başarıları ne de yaptıklarını ve davranışlarını haklı çıkaracak yetenek ya da yaşanmışlıkları var. Rand dünyayı yerinden oynattığı halde bu kadar artist değilken , Perrin'in o kadar başarılardan sonra bile mütevazılıktan sesi çıkmazken , Mat kitaptaki en aykırı karakter olmasına rağmen bile bu iki kadının egoistliğinin yanına yaklaşamıyor. Seçilmişler bile yanlarında melek kalıyor.
Her seferinde kendi kendime "takma bu kadar kafana alt tarafı kitap" desem de artık dayanamadım ve seriyi bıraktım belki daha iyi bir ruh haline büründüğümde okumaya devam ederim.
