Bu sayfada Ali Ural olmalıydı!! Çok severim edebiyatını okuması bana çok keyif ve tatminlik veriyor. Özellikle bu kitabında öyle bir yerden alıyor, öyle bambaşka bir yere bırakıyor ki şaşırıp kalıyorsun. Bölüm bölüm su gibi ve merakla okunuyor. Belki sıradan bir olaya farklı bir bakış açısı getirerek sana anlatıyor.
Kitabın ismi çok hoşuma gitti, araştırmadan ve içeriğini hiç bilmeden aldım. Zaten Ali Ural çok severim.
Deneme olarak kategorize etmiş Makyaj Yapan Ölüler'i içeriğinde haberler var.
Ben ki haber izlemeyi de okumayı da pek sevmem. Babam kızar bana bu yüzden ona sorduğumda ‘ neden gündemi takip etmiyorsun’ diyor. :) Gündem takip edilecek gibi değil ben bir noktada bıraktım artık hiç bakmıyorum, haber okumayı sevmem çünkü felaketten, kötülükten ve dehşet saçmaktan başka ne işe yaradığını hala çözmüş değilim?!
Fakat bu kitapta haber yazıları o kadar güzel işlenmiş ki…. aklıma; akşam haberlerinin bu şekilde olsa nasıl olurdu sorusunu getiriyor. Akşam televizyonda şöyle bir haber var;
Mesela başlık atıyor Ali Ural,
Acı Duymayan Çocuk
Başlıyor çocuğun acı duymayışıyla ilgili anılarını güzel betimlemelerle anlatmaya. Sobaya elini bile isteye dayıyor çocuk. Annesi yanık kokusu almasa kurtulamayacak yanmaktan. Acı duymuyor. Sonra acı-ağrının kıymetini vurguluyor. Ne kıymetli şey acı, evet bunu diyorsunuz sizde okurken. Ne kıymetli şey ağrı. Kutsal ağrı.
Ve soruyor en son ne zaman ağladık? Bedenimizin ruhumuzun duyarlılığını nasıl kundakladık? Hiç bir cinnet, cinayet, gasp, tecavüz ve işkence etkilemiyor bizi. Komşumuzun evinden yükselen alevler dokunmuyor evlerimize. Madenciler yüzlerce metre aşağıdan cevheri çıkartadursun hiç bir haksızlık gözümüzden bir damla yaş çıkartamıyor.
Ey kutsal ağrı Gel ve sessizliğimizi boz.
Acı çekmeye başlamazsak elimiz sobada. Yanmaktan kurtulamayacağız.
Haber bitiyor. Herkes suskun ama herkesin sessiz kavgaları var içlerinde. Bir yanık kokusu geliyor sonra. Göz yaşlarıyla söndürmeye çalışıyoruz.
Ah keşke diyorum şimdi. Keşke şu kitap her akşam, akşam haberlerini sunsa.
