Sevilen insana duyulan saygı ve ona ilişkin bilgi olmazsa sevgi baskıya ve benimsemeye dönüşerek yozlaşır.
Saygı korku ve korkuyla karışık hayranlık değildir. O sözcüğün kökenine uygun olarak, bir insanı olduğu gibi görmeyi onun bireyselliğinin biricikliğinin ardına varmayı gösterir. Bir insanı tanımadan saymak olanaksızdır. Eğer kişinin bireyselliğine ilişkin bilgi onlara yol göstermeseydi, ilgi ve sorumluluk kör duygular olacaklardı.