Aynı zamanı ama ayrı ayrı yaşıyoruz. Bir terasın korkuluklarına oturuyoruz sonra. Birden yağmur başlıyor. Ben, şalımı açıyorum, ikimizi aynı örtünün altına alıyorum. Aynı şalın altında aynı yağmuru seyrettiğimiz andan itibaren hikayemi onunla paylaşabileceğimi, tacirin coğrafyasını onunla birlikte keşfedebileceğimi, o güzergahın üzerinden onunla geçebileceğimi hissediyorum. Bu kadar zaman yetiyor ona güvenmem için. Çünkü sevdim ve ben kalbiyle yaşayanlar zümresindenim.
Sayfa 19 - Timaş Yayınları
·
12 görüntüleme
Kitabı okudum,tutuldum bu paragrafına da aşık oldum hatırlatma için teşekkürler🌷
Çünkü gerçekten güzel... Ben teşekkür ederim coşkulu yorumunuz için 🌼
Okuduğum ilk kitabıydı devam etmek istiyorum sizce hangisini alayım
Ben ilk Mücella'yı okudum ve bayıldım kitaba. Ona bir göz atın isterseniz, çok içime dokunmuştu benim.
Çok teşekkürler öyle yapacağım
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.