Korkuyu, acıyı ve kimsesizliği kalbine sığınarak yenmeyi, o çaresizlik günlerinde öğrenecekti Rabia. Sığınılacak güç olarak aklına, her şeyi Yaratan geliyordu hep. Koruyan, acıyan, yardım eden olarak sadece O'nu tanıyordu. O'na kaçmak, O'na ümit bağlamak istediğinde, O'nu en yakınında bulduğu yer ise kalbi oluyordu.
Sayfa 16Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.