//‘Zamansızlık’; Günümüzde, sorunların kaynağı aslında.
Zamansız sevgiler, ortaya hep ayrılıklar, uzaklıklar, yalnızlık ötesi yalnızlıklar, ruh bozuklukları, psikolojik sarsıntılar getiriyor.
Zamansız kaybedişler, derin ve kapanmaz yaralar açıyor.Bir gün ansızın bir el avucunuzun içinde buz gibi oluyor, ambulansla gönderdiğiniz insan tabutla dönüyor, babanızı alıp götürüyorlar, 8 ay onsuz yaşıyorsunuz tüm duyguları..
Zamansız gelen insanlar, bir daha gidecek diye her gece bakıyorsunuz yerinde mi..Hastanede yoğun bakım kapısında beklediğiniz , ölecek denen hasta sonrasında yaşıyor, beyniniz ölecek diye kodladığı için, her an ölecek psikolojisi oluyor.
Zamansız yaşanan acılar, ‘AMANSIZ’ diriliyor kalpte...Yastığa başınızı koyduğunuzda, uyuşturucu çekmiş gibi kafanız uyuşuyor, beyniniz bir bilgisayar gibi çöküyor, doktordan önce tümör teşhisi koyuyorsunuz.Tümör, sadece hastalık değildirki. Tümör, hastalıklı düşünceler sonrası , kafanı hissedememek, kafanın uyuşması, sonrasında çevrende gördüğün nesnelerin bulanıklaşması, çoğu zaman nerde olduğunun aniden farkına varıp , hala yaşıyor muyum ya, diye düşünerek bir iç çekiştir.
Zamansız mutluluk, korkutur insanı.Hele bünye acıya alıştıysa, geçici gelir mutlulukta..
Zamansızlık yorar insanı, bir süre sonra beklemez olur insan.Zamanı unutur, tarihleri, saatleri unutur..Ölümü bekler sadece, hayatın başı ve devamından daha güzel gelir hayatın sonu..Özlemle bekler, selâyı..
Zamansızlık, devâsı olmayan , her an her yerde karşımıza çıkabilecek bir rahatsızlıktır...Ve buna yakalanan, kolay beri kurtulamaz elinden..
|Aişe BOZDEMİR🔏
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.