Menekşe) ama olsun kitabı ‘Beğendim’ sanırım. Geçen kitapta da söylemiştim zaten finali okumadan da anlıyoruz ama bilim kurgu kitaplarında benim tek amacım farklı bir denge üzerinden gidebilmesi ve kitap bunu bana göre başardı. Çünkü kurdukları dünyaları ve yaşananlar beni kitaba bağlıyorsa, monotonlaşma olmadan süreklilik mevcutsa bu bana fazlasıyla yeter. Biraz da Spoiler verelim yoksa rahat etmem. Kitabın başında ilk kitabın bir özeti niteliğinde ve geçmişte yaşananların açıklaması olarak biraz anlatıma girişiliyor. Aslında iyi de oldu. Kitabın yarısını kaplamadığı için daha da iyi oldu diyebilirim. Bizimkilerin Destiny diye bir bölgeye gelmeleri, ardından baskına uğrayıp kaçmaları, İsyancıların Merkezi olan Antarktika ziyareti ve burada Doktor Barrett’in onlara sahip çıkması bir ihanet ve gene kaçış derken aslında bakmak istediğim noktaya gelmiş olduk. Yazar beni ne kadar kendine bağlıyor? Ben kitabın ortasına geldiğimde bu soruyu cevaplandırmak adına bir olumlu görüş içerisinde olduysam benim için kitap tamamdır. Şuan tek korkum söz dinlemeyerek girdiğim bu serinin son kitabında işlerin berbat edilmesi olabilir. Adada Gezginler adında bir grupla tanışıyoruz. Bunlar diğerlerine göre daha düzgün gözüküyor ama aslında ne oldukları belirsiz. Burada da yazarımız; kitaptaki karakterlerin yaşadığı güvensizliği bize de yansıtıyor ve “Acaba” sorusunu akıllara getiriyor ki, bakıldığı zaman bu da kitabın işleyiş yönünün oldukça sağlam olduğunu gösterir nitelikte. Gelecek kitabımıza da göz atacak olursak, bizi büyük ve son savaşın beklediğini görüyoruz. Şimdiden aslında sonuç bana göre belli ama gene hep söylediğim gibi, merak edecek miyim sorusuna cevap arayacağım. Yaşananlar beni de etkileyecek mi yoksa yazar “Bitse de Gitsek” havasında mı yazmış, buna cevap arayacağım. Musmutlu bir bayram sabahı geçirmeniz dileklerimle, “Günaydınlar” efendim..