(Kitabı okumadıysanız incelemeyi okumayın, epeyce spoiler veriyorum.) Natalya Vasiliyevna. Kocası tam bir koca, sadık biri. Velçonoviç'ten çocuğu var ama teğmene aşık. Bu nasıl bir vicdan anlamıyorum. Bunları sezmesine, gözünün önünde olmasına rağmen çekip gidemeyecek kadar çaresiz hisseden Pavel mi suçlu yoksa böylesine bir sadakati her eylemiyle hor gören ve Pavel'e bir nesne gibi davranan Natalya mı? İlişkideki her şahıs nasıl oluyor da vicdanlarını rahat tutabiliyorlar? Çoğu zaman cinsiyetler farklı olsa da, bu durum gerçekte de var. Bu tür ilişkilerin gidişatı her iki taraf için de huzursuzluk kaynağıyken bu neyin bağlılığı? Kadın nesnesi haline getirdiği adamdan ayrılamıyor fakat duygusal ve cinsel ihtiyaçlarını başka ruh ve bedenlerden karşılıyor. Kadın, adamı bir nesne gibi kullanırken, adam ise bir nesne olmaya razı. "T.'deki Pavel Pavloviç bir kocaydı ve bundan başka bir şey değildi. Nitekim, örneğin aynı zamanda devlet memuruysa, bu sadece kocalık rolünün önemli bölümlerinden birini oynamak içindi." Pavel Pavloviç, kadın budalası. Varoluşu, varoluş amacı itaat, bir kadınla birliktelik. Öyle ki bu itaati elde etmek için her şeyi yapar ve kendini, benliğini sadece bunda bulur. Kadının onu aldattığını bilse bile sesini çıkarmaz, öyle acizdir ki bu aidiyet için her konuşu kabullenebilir. Birçok kadının istediği bir kocadır o. Ona her istediğini kolayca yaptırabilir kadınlar, her yanlış şeyi bile. Pavel özsaygısını o denli kaybeder ki bir robota dönüşür, bir kadına ait hissetmek üzere koşulllanmış ve sorgusuz her şeyi yerine getirebilen bir robota. Onun için kadının kim olduğunun pek de bir önemi yoktur, estetik bir güzellik kendisini başkasının tesirine almakta yeterlidir. "Bir kadın, bir bağlanış, kuvvetli bir sevgi olmadan yaşayamam. Seversem kurtulurum." diyor Pavel Pavloviç. Ve benliğini ne kadar kaybettiğini açığa vuruyor. Bensizliğini daha az hissedebilir kılmak için aidiyete başvuruyor, başkalarına sevgi duyarak ve sevgi dilenerek kendine karşı nefretini azaltmaya çalışıyor. Peki ya Velçaninov? Acısını yaşayan fakat sorunlarını başkasının varlığıyla bastırarak çözmeye çalışmayıp, kendi içinde kendi mağarasında çözmeye çabalayan biri. Yeri gelir kendini sokaklara atar, kalabalığın arasında düşünceleriyle çoğul bir şahısa dönüştüğü savaşlar verir. Yeri gelir duvarlar dostu olur. Karakterler hakkında tartışmak, konuşmak isteyen varsa bekliyorum, kafama takılan ve beyin fırtınası istediğim birkaç yer var. Ha bir de unutmadan Peki ya Liza?

Kadın BudalasıFyodor Dostoyevski · Bordo Siyah Yayınları · 20102,880 okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mustafa