"Mehmet her şeye rağmen sağırlığını, ruhu üzerinden geliştirdiği lahuti bir düşünceyle hayatına anlam tahmil etmesine imkân veren bir anlayışa tebdil etmeyi başarmıştı. Ona göre ruh, el, ayak, baş, kulak gibi insan denen bütünü tamamlayan parçalardan biri eksik olunca bozulan doğal görüntüyü, akışkan olan sonsuz genişliğiyle tamamlayabilme gibi âli bir yeteneğe sahipti. Ruh eksik olan uzvun yerine akarak kişinin düşünceler dünyasında onun yokluğunu hissettirmemeyi beceriyordu ve böylece göz yaşartan buhranları, acımasız eziklikleri, insanlığa duyulan mücessem adavetleri ve daha pek çok yıkımları engelliyordu. Elbette bazen bu düşüncesini züğürt tesellisi olarak gördüğü de oluyordu ama böylesi daha az üzülmesini sağlıyordu." (Nedamet Kafesi-Arifzade)
··
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.