“Şimdi senden yâre kalan/Ne ayını almış bir gökyüzü/Ne de ince uzun bir ırmaktır/ Dağlara dokunarak akan// Şimdi senden yâre kalan/ Bir mendil uçları yanmış/ Belki de mavi bir gül / Dibi gözyaşlarıyla sulanmış// Şimdi senden yâre kalan/ Gözyaşı silmiş bir mendil”
(Yakımlar/ 33.)
Abdülkadir Bulut