Asimov benim için, bunaldığım zamanlarda kaçıp sığınabileceğim bir "yer" haline geldi. Çünkü Asimov bir yazar olmaktan öte; bir dünya, bir gezegen, bir alem, bir evren. Nefes alabileceğiniz, hayal kurabileceğiniz, inanabileceğiniz ve aynı zamanda inkar edebileceğiniz; yani her ne yapmak istiyorsanız, onu yapabileceğiniz bir evren, çünkü Asimov, yazdıklarıyla düşündürüyor. Evet, sadece bu yüzden. Size düşünme imkanı sunuyor, dahası, sizi düşünmeye mecbur bırakıyor. Ben bu mecburiyetlerin kölesiyim.. Kitaptan bahsedeyim, dili gayet akıcı. Kurgusu sağlam, boşluklara yer bırakmamış. Sizi bir anda içine çekiyor ve siz ne olduğunu anlamadan yolculuk başlamış oluyor. Evet, kitabın "en" genel konusu; zaman yolculuğu. Bir yandan zamanda yolculuğun ne demek olduğunu, nasıl keşfedildiğini, nasıl yapıldığını öğrenirken; diğer yandan kendinizi zamanda yolculuk yapan kişilerin yanında buluyorsunuz. Diğer kitaplarında da olduğu gibi, bu eserinde de Asimov'a yön veren en temel duygu; "İnsan olmak, insanca yaşamak ve bu yaşamın gereklilikleri" olmuş. Bir çok öyküsünde Asimov, robotlar ile insanları karşı karşıya getirerek sorgular; insan olmayı, insan olmanın doğasını, kabullenmeyi, reddi; her iki durumda da olabilecekleri, etiği, ahlakı, estetiği, yaşamı... Bu romanında, kahramanlarına zamanda yolculuk yaptırır. Peki neden? Yani kişiler neden zamanda yolculuk yapmaktadır ve bu yolculuklarda neler yapılmaktadır? Kahramanlar zamanda yolculuklarını genelde geriye yönelik yapmaktadırlar çünkü savaşlar, kıtlıklar, büyük hastalıklar, toplu ölümler önlenmek istenmektedir. Dünya, gelecekte "daha mükemmel" bir yer haline getirilmeye çalışılmaktadır. Bu sebeple bu yolculuklarda geçmişe müdahale edilir, böylece gelecek yeniden kurgulanır . Fazla ütopik değil mi? Değil. Hatta tam tersi, fazla distopik! Çünkü savaşlar, açlıklar, ölümler, tehlikeli icatlar insan olmanın doğasındadır ve insanlık tüm bunları yaşayarak, bunlardan ders alarak evrilmektedir. İnsanlar tüm bunlarla başa çıkmayı öğrenmelidir. İnsanlığı uygarlaştıran şey, tüm bunlara rağmen varlığını koruyabilmektir. Bu sebeple bunlara müdahale etmek, bunların oluşmasını önlemek aynı zamanda insanlığın gelişmesini ve uygarlaşmasını da önleyecektir. İşte Asimov'un en derinlerinde yer alan kaygısı budur. Yasaklı yüzyıllar ve bu yüzyıllarla ilgili efsaneler, sonsuzluğun ölümlü personelleri, bilgisayar insanlar ve hiçbir zaman yok olmayan insani duygular; aşk, hasret, merak, azim, kıskançlık, tutku... Asimov, bunların her birini ince ince işlemiştir. Nefes aldıracak bir duraktır, koşuşturmanıza ara vermek isterseniz eğer; şuradan ulaşabilirsiniz, yadi.sk/d/hGd4GY633VgzgH --- Spoiler ---- Peki siz, sonsuzlukta yaşasaydınız ve zamanda yolculuk yapabilseydiniz .... ? Elinizde, sonsuzluğu yıkabilecek denli bir güç olsaydı ... ? Ve bunun farkına varsaydınız ... ? Peki ya aşık olsaydınız ... ? --- Hadi iyi okumalar ahali..

Sonsuzluğun SonuIsaac Asimov · Monokl · 20152,310 okunma

··

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çaça