Faziletli fertlerin sesi çoğunluktan fışkıran şerrin alkışları arasında her zaman boğulacaktır. Ferdî faziletin yaratıcısı ise hiçbir devirde cemiyet olmadı ve insanlığın kurtarıcısı olan büyük ruhlar, halka hizmetin yolunu ararlarken halkın oyunu selâmlamadılar. Sokrat'ı yetiştiren Atina demokrasisi değildi. Peygamberimizin istişare rejimi de halkın oyuna başvuran bir demokrasiden çok uzaktı. İslâmın idare tarzının demokrasi olduğunu söylemek, gerçeklere göz yummaktır. Peygamber ve ashab devrinde halkın idare ile hiç âlâkası yoktu. Peygamber sadece yine kendisinin seçtiği "işlerden anlıyanlar" ile görüşüp danıșarak idare hususunda kararlarını kendisi veriyordu. Eski demokrasilerin en mükemmel örneği olan Atina demokrasisi ise Yunan devletinin yıkımını hazırladı. Roma İmparatorluğuna bağlanan bütün halk mümessillerinden meydana gelen Plebler Meclisi bu imparatorluğu devirdi. Otoriteli rejimlerin en güzel örneklerini İslâm halifesi Ömer'in ve Osmanlı padişahı Yavuz Selim'in devletlerinde buluyoruz. Her yerde insanların çoğunluğu şer ile ihtirasları aradığına göre, topluluğun oyuna başvurulduğu yerde şer ile zulmün kazanacağı tabiî görülmelidir.
Sayfa 140 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.