"Düşüncem,'Ben'den Başka Bir Şey Değil!"
Düşünmemin önüne geçebilsem,hiç de fena olmayacak.Düşünceler her şeyden daha tatsız.
Yaşayan etten bile tatsız.
Uzanıp dururlar,tükenmezler ve insanın ağzında acayip bir tat bırakırlar.
Sonra, düşüncelerin içinde sözcükler var; tamamlanmamış sözcükler,eksik kalmış cümleler...durmadan geri gelirler.
Gövde,bir kere yaşamaya başlayınca,bu işe kendi kendine devam edip gider.
Ama düşünce öyle değil.
Düşünceyi ben sürdürür,ben geliştiririm. Varoluşmaktayım.
Varoluşmakta olduğumu
düşünüyorum,
Şu varoluşma duygusu ne kıvıl kıvıl bir
şey!
Onu,ben sürdürüyorum,yavaşça! Düşünmemi durdurabilseydim...
Çabalıyorum buna,başarıyorum.
Kafamın içi dumanla doluyor gibi...
Ama işte yeniden başladı.
"Duman...Düşünmemek...Düşünmek" istemiyorum.
Düşünmek istemediğimi düşünüyorum. Düşünmek istemediğimi düşünmemem gerek!
Bitmek bilmeyecek mi bu?
Düşüncem,Ben'den başka bir şey değil.
Bu yüzden duramıyorum.
Düşündüğüm ile varoluşmaktayım...
Oysa düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi.Şu anda bile korkunç bir şey!..
Can Yayınları
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.