1. Olay örgüsünün bir günlükten parçalar okuma şeklinde başlatılması kitabın sürükleyiciliğine zeval getirmiş. Giriş bölümünün bu insicamı olmayan paragraflardan oluşması kitaptan soğumaya neden olabiliyor. Neyse ki ikinci, yani Samim ve Meral odaklı bölüm gayet akıcı ve hoştu.
2. Meral'in intiharında ölüme gösterilmesi icap eden tahassüsat -artık hayret, üzüntü, korku, telaş her neyse- yeteri kadar verilememiş. Özellikle sevdiğin birinin intihar haberini yeni almış birinin vukuat hakkında o kadar uzun izahat verebileceğini sanmıyorum. Hadi insan önünden kendisinin sildiği takdirdeki trajedinin sadeliği Samim'in soğukkanlılığına kılıf olabilir ama bir anne için bu soğukkanlılık olmaması lazımdı.
3. Kitapta birden fazla üslup var. Bu her karakterin kendi üslubu olmalılığı açısından güzel. Fakat Samim abimiz bir konuşuyor sanki makale yazıyor maşallah. Yine de kendisi zaten entellektüel bir karakter olduğu için, bu durum konuşma doğallığına zarar veriyor diyemeyiz.
4. Samim'in Simeranya hakkında malumat verirken çok defa "bu konu aslında daha derin, ayaküstü bu kadarını anlatabiliyorum" benzerinde pekiştirmeler yapması göze batıyor.
5. Merakı diri tutmak için bazı entrikalara bolca müracaat edilmiş gibi. Sevdiğin kişinin annesinin bir zaman metresin olması ve o kişinin aslında öz kızın olması vb. abartı tesadüfler.
6. Bir sıfatla kolay kolay tamlama olamayacak, çok yönlü bir roman. Samim'in Meral'in olduğu oteli öğrenirken polisiye romanı, Necile ve Renginaz sahnesinde korku romanı diyebiliriz.
7. Kitapta bazı ufak tefek yerlerin teşrihine muhtaç kalabiliyoruz. Özellikle romanın sonunda Samim'in Necile'nin ölüsüyle beklediği odaya elini yüzünü yıkadıktan sonra döndüğünde Renginaz'ın yaşlanmış haliyle karşılaşmasını anlayamadım.
8. Bunlarla beraber güzel bir kitap. Kızların ibret diye, erkeklerin tedbir diye okuması gerek.
