Fazlasıyla tanıdık gelmesine rağmen, emsalsiz bir öyküydü. Kendimden bir şeyler hissettim. Çok kırgın bir kitaptı. Ve ister inanın ister inanmayın, Andrew'un o kitabın içinde yaşadığını düşünüyor gibiydim. Kitaba o kadar nazik davranıyordum ki, sayfalarını yavaşça çeviriyordum, kırıştırmamak için herşeyi yapıyordum.
Ciddi anlamda güzel bir kitaptı. Normalde, küçük bir yerde kapanıp kalma kitaplarını sevmem ama neredeyse tamamı bir hastanede geçmesine rağmen sıkılmadan, heyecanla, yüzümde buruk bir tebessümle okudum. Alışık olmadığımız şeyler bunlar. Aniden okuyunca şoka girdim, yavaş yavaş okudum, alıştıra alıştıra :)))))