Benim de ilk Yekta Kopan kitabımdı. Sanki arkadaşımla gece mutfak masasına oturup çay içe içe sabahı etmişiz gibi bir tat bıraktı. Diğer kitaplarını da okumak isterim. Hikayeyi kitap karakterinin ağzından dinliyor ve onun duygularıyla yoğruluyoruz. Kitabın en güzel tarafı ise bütün karakterlere bir parça hak vermeniz aslında. Pencere başında bekleyen Meral Hanımın yorgunluğunu, Çiğdem'in hiç tarif edilmeyen patikalardan yolunu bulmaya çalışmasını, Nejat Beyin babasının sorumluluğunu birden aldığı için geç yaşta genç olmaya çalışmasını, en çok Müzeyyen'in kırılan kanatlarını hissedebiliyorsunuz. Kitap bittiğinde aslında siz yeni sayfalar yazmaya devam ediyorsunuz. Hiç bitmeyen bir kitap aslında