Ait olmadığımız yerde kendimizi kabul ettiremeyiz. Kendimizi kabul ettiremedikçe ait olamayız. Hep başladığın yerdesin yani. Misafirlik hissi gelip içime çörekleniyor yine. Ayaklarımın terlediğini, su topladığını hissediyorum. Bu ayakkabılar vuruyor, sıkıyorum, ben yürüyorum, derim soyuluyor, artık durmak istemiyorum. Ayakkabılarımı çıkarayım istiyorum ama bir yuvam yok. Üstelik çok şey istediğimi artık biliyorum. İyileşmek için yerleşmek lazım anlıyorum. Yerleşmek isterken gitmek gerektiğini, burada bana yer olmadığını da anlıyorum.
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.