Aslında acının büyüklüğü konusunda sizinle hem fikir değilim o çocuk için o acı katlanılmaz çünkü küçücük bir bedene küçücük bir ufka sahip olarak efendim acının kaldırma kuvveti herkeste farklı o çocukki kimsesiz, sevgisiz de büyüdü o acıları o yoksunlukları da tatdı şükür olmadan ki halimizden bakınca
Bir çocuğun acısını asla küçük görmem ki aksine elleri küçücük bedende kocaman acılar sığdırdı yüreğine ondan hep dizleri derim ya dizleri en çok da sevgiden arta kalan halleri kim bilir büyümek en çok da onların gizemi.. Keşke hep çocuk kalmalı der gibi..