"ama o, burnunu, başkalarının işine sokmak istemezdi; insanların daha iyi ve akıllı olmalarına yardım için de, hiçbir istek duymuyordu. bu işin böyle oluşuna üzülüyordu. eski ochsen meyhanesi’nin garson kızı hakkında hiç iyi bir görüşü yoktu; ama dabağ ustasının ev yaşamı ve aile mutluluğu üzerine verdiği yüksek söylevi de gülmeden düşünemiyordu. o bilirdi, bu iş çoğu zaman böyleydi; birisi mutluluğu ya da erdemiyle övünüyor, böbürleniyorsa, onda bunun ikisi de yok demekti. yamacının dindarlığı da bir zamanlar tıpkı böyle olmuştu. insanların aptallıkları görülebilirdi, onlara gülünür ya da acınırdı; ancak onları gittikleri yolda özgür bırakmak gerekirdi."
Sayfa 37Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.