Utandim.
Ayağa kalktım dersi anlattım. Yine dinledin beni, masumca oturduğun o sıradan. Seni kaldırdım tahtaya. Herzamankinden farklı bir ifaden vardı. “Kalkmak istemiyorum!”dedin. İnanamadım küçüğüm. Beni çiğneyip geçmene inanamadım. Sinirlendim, tekrar söyledim adını, “tahtaya kalk!” Gözlerin doldu, ama kalkmadın. Ne acı ki gururuma yenildim. Ben, her şeyi anlayan öğretmenin ben; yokluktan üşüyen onurunu hissedemedim. Kalktın; evet kalktın; birdamla düştü gözlerinden yanıma geldin, gözlerime baktın.Israr etmesem konuşmayacaktın biliyorum. Usulca yaklaştın,kulağıma fısıldadın. Hâlâ kulaklarımda o sözün “Öğretmenim,ayakkabılarım yırtık, çoraplarım gözüküyor. Arkadaşlarıngörmesinden utandım; o yüzden kalkmadım…”
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.