Kitabın en önemli vurgusunun özgürlük ve mutluluk kavramları olduğunu düşünüyorum. Oluşturulan yeni dünya düzeninin istikrarlı bir şekilde devam edebilmesini sağlamak adına şartlandırılmış, uyuşturulmuş, insani değerleri değiştirilmiş, belirli toplumsal sınıflara ayrılmış insanların yaratıldığı distopik bir eser. Bu düzen insanları şartlandırarak özgür olduklarını düşünmelerini ve onları uyuşturarak mutlu olmalarını sağlıyor. Şartlandırıldığı sınırların ötesini görmek isteyen, şartlandırılmanın insanın özgürlüğünü kısıtlayan esas konu olduğunu düşünen ve düzenin kendisine sunmuş olduğu uyuşuk mutluluğu reddeden bireyler yadırganıyor ve toplumdan dışlanıyorlar.
Yazarın eserinde, pozitif bilimlerden sosyal bilimlere, neredeyse her konuya değinmesi dikkat çekici bir durum. Yazıldığı dönemin ilerisinde bir edebi eser olduğunu düşünüyorum.
Son olarak "Tanrı, Ford'un belasını versin" diyor ve iyi okumalar diliyorum.
