Dört büyük distopik roman içerisinde en iyisi diyebilirim. (1984, Cesur Yeni Dünya ve Fahrenheit 451) Kitap, ne sizi 1984 kadar kabus dolu bir dünyaya sokuyor, ne Cesur Yeni Dünya kadar mükemmel bir dünyada yaşatıyor ne de Fahrenheit 451'de olduğu gibi tek bir konu üzerinde ilerliyor. Sizi distopik dünyanın içerisine bir kadın anlatıcı üzerinden girmenizi sağlıyor. Kitapta son derece güzel betimlemeler ve harika bir edebi anlatım var -bu da diğer distopik eserlerden kendisini ayıran bir özellik. Kitap, feminist bir bakış açısı yerine her iki cinsin de distopik dünyada yaşadığı zorluklara atıfta bulunan bir anlatımı bize sunuyor. Şu alıntı anlatmak istediğime güzel bir örnek olacak diye düşünüyorum: "Oradan uzaklaşırken bizi izlediklerini biliyorum; kadınlara dokunmalarına henüz izin verilmeyen şu iki adam. Bunun yerine gözleriyle dokunuyorlar, kalçalarımı biraz oynatıyorum, uzun kırmızı eteğin sallandığını hissederek. Tıpkı bir çitin arkasından nanik yapmak ya da ulaşabileceği bir uzaklıktan ötede bir köpeği bir kemikle kızıştırmak gibi; bunu yaptığım için kendimden utanıyorum, çünkü bunların hiçbir onların suçu değil, çok gençler." Anlatıcı, eşinin ve kız çocuğunun akıbetini bilemeyen bir anne profiliyle karşımıza çıkıyor. Buna rağmen anlatımda kendini bize asla acındırmıyor ve geçmişi hatırlarken de okuru keder içinde bırakmıyor. Kitapta tüm duygular kararında verilmiş: acı, yoksunluk, cinsel istek, özlem. Özellikle geçmiş ve günümüz geçişlerinde roman anlatımıyla son derece başarılı. Sadece ezilen ve kısıtlanan halkı değil, sistem içerisinde orta düzey yönetici pozisyonunda yer alan "komutan"lar ve "eşleri"nin de çaresizliklerini son derece güzel anlatıyor. Kitapta eleştirebileceğim tek nokta, distopik devlet tasavvuruyla ilgili son derece kısıtlı bilgi verilmesi. Bunun dışında tek kelimeyle enfes bir roman.

Damızlık Kızın ÖyküsüMargaret Atwood · Afa Yayınları · 199211,2bin okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Turhan Yıldırım