Gönderi

Ruhumdaki sabır, kalbimdeki aşkla kurdum  kor dantellerden bu yolu, ormanın altına  yeter ki oku onu. Senin gördüğün ağzımın kenarında duran dua,  ben ayaklarımın altındaki toprağa, döktüğüm  gözyaşına inandım. Öyle uzun ki dünya;  katlanmaya, kıvrılmaya, açılıp çarşaf olmaya.  Mümkündür yol yapmaya bir ömür, yol almaya. Ah! yine de yolumdaki kederi kimse bilmesin,  büyüsün, genişlesin, dolansın ömrümü;  kapısı kapalı çoktandır, penceresi dargın. Kim anlayacak bu kor işaretleri?  Kimsenin dilinden okunmasın içimde ufalan.  Ovada ve dağda saklı bir mavi için  düştümdü yola. Benim de yaban bir çığlığım vardı,  çok zaman oldu, teslim ettim onu rüzgara. Kışa girdik kıştan çıktık  ama değişmiyor insan  karınca duası diyorlar ördüğüm yola.
·
22 görüntüleme
zepp