"Bir gün seni öldüreceğim!"
Subay silahını masaya atıyor: "İstediğim tek şey bu! Al silahı. Öldür beni! Haydi!"
Arkadaşı silahı alıp subaya nişan alıyor: "Öldüreceğim. Göreceksin, öldüreceğim seni. Bir daha bana ondan, ötekinden söz ettiğinde, seni öldüreceğim." Subay gözlerini kapatıp gülümsüyor. "Genç ... güzel... güçlü ... zarif ... narin ... bilgili ... yumuşak. .. hayalci ... cesur ... küstah ... Onu severdim. Doğu Cephesi'nde öldü. On dokuz yaşındaydı. Onsuz yaşayamıyorum."
Arkadaşı tabancayı masaya fırlatıp, "Alçak" diyor.
Subay gözlerini açıp ona bakıyor. "Korkak! Karaktersiz!"
Arkadaşı: "Eğer o kadar cesursan ve o kadar acı çekiyorsan, eğer onsuz yaşayamıyorsan, kendin gör işini öyleyse, öldürüver kendini. Sana yardım etmemi isteme. Deli miyim ben? Geber! Yalnız başına geber."
Subay tabancayı alıp şakağına dayıyor. Tavan arasından iniyoruz. Posta, açık kapının önünde oturuyor. "Kendini öldürür mü dersiniz?" diye soruyoruz.
Posta gülerek, "Siz korkmamak. Çok içmek. Hep böyle yapmak. Ben silahları önceden boşaltmak" diyor.
Odaya girip Subay'a, "Eğer gerçekten istiyorsanız sizi öldürebiliriz" diyoruz. "Tabancayı bize verin."
Arkadaşı: "Piç kuruları!"
Sayfa 76Kitabı okudu
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.