Açıkçası çok anlamlandıramadığım bir kitaptı. New York Times Bestseller ünvanını alan bu kitabı çok büyük bir beklentiyle okumaya başlamıştım oysa ki... Bana çok kopuk bir şekilde yazılmış, havada bırakılmış gibi geldi. Bilemiyorum ben mi anlayamadım, ben mi hissedemedim kitabı ama kitabı okurken biraz sıkıldım.
Kitabın kahramanı Lucy'nin ağzından okuyoruz olanları. Gerçi ne olmuş tam olarak anlatılmıyor bana kalırsa. Bir kaza sonrası hastanede yatarken yıllardır görüşmediği annesi gelip onun yanında kalıyor ve anne kızın arasında mahalle dedikoduları, abisinin hayatı gibi muhabbetler dönüyor. Lucy yoksulluk içinde büyümüş bir çocuk ve evlenerek bu hayatın içinden kurtulmuş olduğunu öğreniyoruz. Ailesi de "sen bizi bırakıp gittin" diye sırtını dönmüş. Kızını sevdiğini dile getiremeyen, yıllardır görmediği annesinin bir anda hastahane odasında ortaya çıkıp Lucy'le anlamsız dedikodulara girmesi ve bir gün aniden geldiği gibi çekip gitmesi, hikayenin sadece yüzeysel olarak işlenmesi beni hiç tatmin etmedi. Okuyana saygım sonsuz ama kesinlikle benlik bir kitap değildi :)
