Gönderi

Kazlar ömürlerinde bir kez evlenirlermiş. Eşlerinden birinin başına bir şey gelir yahut ölürse, ötekisi bir daha evlenmezmiş. Ateş yağar, nehir dururmuş o vakit. O inler, dağlar dinlermiş. Yüreğine Munzur Dağları kadar bir ağırlık çökermiş sonra. Dünya ona dar gelir, dara çekilir gibi bir hal alırmış yüzü. Kimsiz kalır, koca: tenha bir yer olurmuş ona. Öyle yapayalnız kalırmış dünyada. Eşinin ölümü küçük bir kıyametmiş, kıymet bilmek gerekmiş, der, yutkunur, sonra bir daha yutkunur. Yutkundukça o, ben de yutkunur, gözlerimde büyür de büyür, dilimin ucuna gelen her ne ise sakınırdım ondan. Sanırdım anlar, işte o zaman dünya bana ağır gelir, incecik omuzlarıma çökerdi.
Sayfa 161
··
30 görüntüleme
kyrios maldoror okurunun profil resmi
Aslında uzun olduğu için paylaşmayacaktım. Okudum geçtim. Bir kaç sayfa sonra baktım hala aklımda bu var; siz de okuyun dedim. Okuyun dedim yani, yani okuyun. Okuyun arkadaşlar, okuyun uzun alıntıları. Okumalıyız. Okumalısınız. Okumalılar.
Kübra K.