Sonra düşündü: «Ne yazık, ne çabuk affediyorlar... » Ve devam etti düşüncesine: «Bir çeşit balık bir çeşit ağaç bir çeşit maden gibi memleketimizde bir çeşit insan yaşıyor ki ömrünün anlatılmaya değer ve bir türlü unutulmayan hatırası: muharebeler.» Ve devam etti düşüncesine:
«Ben bir siperde ölümü bekleyecek kadar cesur muyum? Bekleyenlerin ve ölenlerin çoğu cesur muydu? Ve bugün bekleyenler ve ölenler topyekûn cesur mudur? Bu işin çok zaman cesaretle ilgisi var mı? Yoksa siperdekiler mezbahaya bir çoban teşkilâtıyla giden sürü ve davar mı? Yalnız bedenleriyle değil şuurlarıyla da yakalanmış... Yoksa yanlış mı düşünüyorum? Öyle siperler olabilir ki (meselâ benim için) sevinçle ölebilirim orda. Samimiyim bu anda fakat gelirse o gün ve ölmeden önce birkaç saat yaralı yaşarsam esef duymayacak mıyım?
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.