Öncelikle başlangıçta okunması biraz zor olan, bir dakika bile kopmanız halinde tüm olayı kaçırıp başa sarmanızı gerektirecek bir kitap.
Kanımca Roquentin’in -ana karakter- bulantısının sebebi kendine, iç dünyasın ve dış dünyanın üzerindeki etkisine karşıdır. Sartre insanın varoluşmaktan başka hiçbir şey olmadığı fikrini baktığı her yerde görerek fakat hissedemeyerek anlatıyor.
Başlangıçta sanki psikolojik nevroz geçiren bir adamın varoluşmayı istememesi daha sonra ise kabullenmesi ve “uyum” sürecini anlatan bir kitap.
Ayrıca Roquentin’in otodidakt ile hümanizm ve varoluş üzerinde geçen muhabbetleri kitabın özetini ortaya koyar nitelikte.
