Gönderi
ÇALIKUŞU/Kitap Yorumu
"Pek fena bir kız değilim, küçükleri, ehemmiyetsizleri çok seviyorum. Fakat servetleri yahut yapmacık kibarlıklarıyla övünenlere karşı daima zalimim." İlk okuduğumda da sevmiştim bu cümleyi, güzel kitaplar,güzel karakterler yaratır diyorum
Çalıkuşum,feridem, canım, cananım... Böyle kelimelerle başlamak istedim çünkü Çalıkuşunu sevmek,yaralı tüm kadınları sevmekle eşdeğer benim için.
Bu kitabı ilk okuduğumda 14 yaşlarındaydım ve o zamanlar başımızda kavak yelleri esiyor,herşey toz pembe, aşk,sevmek sevilmek başkaca kavramlardı. Çalıkuşuna çok kızmıştım aşkına sahip çıkmadığı için her ne olursa olsun seviyordu ve kalmalıydı... Çekip gittiği için ve geri dönmediği için çok kez aptalıkla suçladım Feride'yi. Saçma bir gurur uğruna heba etmişti herşeyi...Bunları söyleye söyleye kitabı bitirmiş, Kamran gibi bir"aşık"beklemeye başlamıştım. Çoğu genç kızın hayallerindeki tatlı düşler gibi...
Uzun yıllar geçti ve kitabı tekrar okumak nasip oldu. Bugün Çalıkuşunu okurken neler düşündüm neler...
Önce helal olsun sana Çalıkuşum dedim, cesaretine,dik başlılığına,azmine,bitip tükenmek bilmeyen gücüne ve doğrularının peşinden gidişinde ki güce hayran kaldım. Bir çok yönden benzediğimiz için belkide bu günkü Çalıkuşunu çok sevdim. Bende olsam aynısını yapardım dedim hep okurken.
Affetmenin ne yüce bir duygu olduğunu anladığım bu yaşlarda,bazı yapılan davranışların asla affedilmemesi gerektiğine inanıyorum. Bu yüzden bu günkü Feride'ye sitemim olacak; kızgınım Feride'ye affettiği için.Uzun yıllarını sevgisini haketmeyen bir insana heba ettiği için kırgınım. Oysa hayat kimse için ziyan edilmeyecek kadar değerli. Kendisine bir şans verseydi daha mutlu olabilir ve onu çok seven birini bulabilirdi. İnsanın geriye takılıp kalması ne acı... Elimizde tek bir yaşam hakkı varken,bir başkasına heba etmek hemde hiç haketmeyen birine ne büyük ızdırap.
Ahhh Kamran ahhh... Şu sözlerin beni delirtti"Dağlarda ismini bilmediğim bir ot yetişir. Feride, insan, onu daima koklarsa, bir zaman sonra kokusunu daha az duymaya başlar. Bunun ilacı, bir zaman kendini ondan mahrum etmektir. Hatta bazen -sırf o eski güzel kokuyu yeniden bulmak hırsıyla- herhangi bir kokuyu, mesela manasız " Sarı Çiçeği" yüzüne yaklaştırır."
Bu nasıl bir savunma Allah'ım, çıldırdım resmen çıldırdım... Bu sözleri işitip sessiz kalan Çalıkuşuma kızdım...
Kitap bitene kadar, kızdım, bağırdım, ağladım, Kamran'ı dövdüm, Feride'yi omuzlarından tutup sarstım... Hiç biri işe yaramadı benim çırpınışlarım ve en sonunda Feride teslim oldu. Kendi ellerimle gelin etmiş gibi hissettim. Bir annenin, kızı için yanan yüreği gibi yüreğim... Usulca kulağına fısıldadım,mutlu ol emi,çok mutlu... Gözyaşları sel oldu...
Bazı kitaplar ömrümüzde defalarca okunmayı hakeder ve her okuyuşta farklı hisler uyandırır. Çalıkuşu böyle bir kitap ve her yaşta okunacak ender kitaplardan biri.
Yazarına rahmet olsun, toprağı bol mekanı cennet olsun...
Keyifli okumalar.Kitapla kalın.
Sevgilerimle...
Reşat Nuri Güntekin
Çalıkuşu
İnkılâp yayınları
Sayfa:544
·
23 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.