“aslında bütün insanları sevebilirdim,
sevmeye senden başlamasaydım...” der | can yücel
bugün kitaplarımın arasında” kürk mantolu madonna”yı buldum.
arka kapağına her kitabıma yazdığım gibi okundu diye not düşmüşüm
“ nisan 2011 “
ben bir hazine bulmuşçasına sevinirim altını çizdiğim çümleleri yeniden okuyunca .
kitap öyle kudsi, öyle dokunulmaz, öyle uzak olmamalı...!
kokusu okurken ellerinize sinmeli ,
eğer bir kitaba dokunmuşsanız şayet ,sizin bir iziniz de mutlaka onda kalmalı .
çizmeden okuduğum hiçbir kitaptan birşeyler bana kalmadı .
üç beş dosttan fazla dost biriktirmem,
amma kitaplara gelince sırf bir sözünü begeneceğim ve altını çizemeyeceğim korkusuyla“ kütüphanelerden kitap alamama “ fobim vardır.
yahut çantamda bir kalem ve not defteri olmadan dışarı dahi çıkamam .
istediğim kitabı muhakkak er yada geç elde etmek için çabalar dururum .
bu da benim dünyanın diğer işlerinden el çekmemi ve kafamı acılarla ,
olumsuzluklarla meşgul etmememi sağlar.
daha ne olsun ki a dostlar ,
bu zamanda kitaptan iyi dost mu var ...?
gelin başta dediğim” kürk mantolu madonna”m da çizdiğim bir satırı okuyup geceyi noktalayalım .
“ tesadüf seni önüme çıkarmasaydı,
gene aynı şekilde,
fakat her şeyden habersiz,
yaşayıp gidecektim.
Sen bana
dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu,
benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.”