Utanç - Üzüntü Dönüşü olmayan Gidişler...
Üçüncü katın selamlık tarafındaki kullanılmayan odaya saklanmışlardı. Önce Surpik'e, sonra annesine, sonra Tasula Teyzeye sarıldım. Ben bir daha hiç bu kadar utanmadım hayatımda. Babam o gece, eve döndüğümüzden birkaç saat sonra komaya girdi. Beyin kanaması... Hastaneye kaldırdık, bir daha eve dönmedi.
Sayfa 113 - Can Yayınları
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.