COŞKUN: Ey Talih! Neden halkımla aramıza duvarlar ördün? Ey Duvar Tanrısı ! Beni neden halkımdan ayırdın?
KORO: Çünkü ey Cemil!
SERVET: Neden Cemil oldu birdenbire?
SAFFET: Çünkü ey Patron Tanrısı! Yazarlarımızdan yerli bir oyun yazmasını sen istedin.
SERVET: Ey Cemil deyince Yunan korosundan çok alaturka fasıl heyetine benzemiyor mu?
COŞKUN: İşte ben de daha samimi olur diye düşündüm.
SAFFET: Ey Oedipus diyemezdi ya. Ya da ey Kreon!
COŞKUN: İsterseniz ey Tapon! diyelim.
SAFFET: Hayır hayır, devam edelim.
KORO: Çünkü ey Cemil! Halkın anlamadığı bir dille konuşuyorsun, kendine yeni kelimeler buldun. Okuma-yazmayı bilmeyenler ülkesini yazılarla doldurdun. Şimdi hayat sellerinin ortasında kendi ıssızlığının çölünde yaşıyorsun. Kendi kendine oynadığın oyunlarla avunmaya çalışıyorsun.