Ben bir çobanım... Kitap okuyan, sık sık kendini dinleyen meraklı bir çoban işte... Ha birde koyunlarımı dinlerim. Hatta dinlemekle kalmaz, onlara kitap bile okurum. Kitaplarımın ve koyunlarımın yanında bir de dünyayı gezmek gibi bir hayalim var. Dünyayı gezmek ve onu tanımak, diğer insanların değer verdiği şeylerden daha mühimdir benim için... Günlerin sonundaki gecelerden birinde, bir rüya gördüm. Rüyamda bir çocuk Mısır piramitlerindeki bir hazineden bahsetti. Ve bu rüyayı üst üste iki sefer görünce kendimi hazineyi bulmak için yola düşmüş bir halde buldum. İnsan yola çıkmaya niyetlendiğinden itibaren o yol şekillenmeye başlar yolcu için... Yolcunun niyetine ve dahî yüreğine göre davranacaktı yol, yolcunun... Belki de inancımdan ibaretti bu benim bilemiyorum. Ama inancına göre yaşamaz mı insan bu dünyada. Yaşar elbette hem yaşar, hem de dünyasını değiştirir bu sayede. Değişen dünya ise iyiliğine veya kötülüğüne göre ifade bulur bütün insanların yaşantısıyla... Bazen bir dost bulursun o yolculukta şansın varsa, iyi bir dost... O ana kadar bilmediğin "sen" i tanıtır sana, unuttuğun kalbini hatırlatır. Öyle zamanlar olur ki, "beni benden daha iyi biliyor, nasıl olur bu? " sorusuyla karşı karşıya gelmene neden sözleri... Bazen nasihatleriyle bir babanın güvenini yansıtır sağlam duruşuyla dost, yolculuk sırasında... Aslında; yardımcı olarak bir de dost ayarlamıştır kendini bulmam yolunda, o yol, sana. Eğer bu yolda; ne aradığımın farkindaysam ve kalbimi hiç hezimete uğratmaz onu dinlersem, dostumun kalbim olduğunu fark edecektim yakında. Yalnız söylediğim gibi kalbime dürüst ama bir o kadar da sorgulayıcı olacaktım, bu yolda başarılı olmak istiyorsam. Sorgulamamdaki sebep ise kendimi daha iyi anlamak. Şayet benim içimde oluşan ikilem, kalbimin canını yakacaktı ve çıkmaz sokaklarda yolumu kaybedebilirdim. Yollarda ayağıma takılan bazı işaretlerde vardı, sanki "beni çözersen doğru yolu sana açarım" der gibi gözüme gözüme sokuyordu. Ben zaten meraklı, yol merakımdan daha gizemli... yol almaya-yol vermeye devam ediyoruz işte böyle... Paulo Coelho'nun okuduğum ilk kitabı. Mistik tarzı ve samimi anlatımı esere renk katmış. Alıntılardan ve kişiye özel olan incelemelerden dikkatinizi çekiyorsa okunması gereken bir kitap derim sizin için. Fikren ve ruhen de farklı bir boyut kazandırdığına inanıyorum kendi açımdan. Yalnız kitabı okurken normalden biraz daha yavaş okunması taraftarıyım çünkü yaşamak da lâzım, okuduklarımızı. Her kitap için bunu söylemiyorum ama böyle kalbe hitap eden kitaplar için daha anlaşılır olması yanında okuyucuyu daha çok tatmin edeceğini umuyorum. Son söz; dostun dosta bir çift lafı var, o da söylenmese bile o anlar. Dost, dostundan bundan başka ne arar. Kalbimizin en iyi dostumuz olması dileğiyle sevgi ve dua ile kalın... Teşekkür ederim.

SimyacıPaulo Coelho · Can Yayınları · 2023207,8bin okunma

·

33 görüntüleme

Ömer Yaşar

@Read_and_Think ·

17 Ekim 2018 18:56

Evet bence de kitapları yaşayarak okumalı.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

lisân–ı hâl