"Sen evden çıktın ya, eşik önünden aktı, pencere ardından koştu. Kalabalık içinde yabancı kalma diye aynadaki gülüşün, kâküllerindeki rüya, sandıktaki kokun, üstüne gökyüzü oldu. O uzak, soğuk, kocaman şehir birden ev içine döndü. Ben titreyerek baktım ardından. Kötü bir yalnızlık seni incitmesin diye, avuçlarındaki hayat çizgisinden sessizce öptüm.(Sy.43)
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.